ระดับเสียงและจุดสนใจของ The Red Hand Files พาเราไปสู่ความโลดโผน เมื่อชายรูปร่างผอมสูงที่มีจุดเริ่มต้นแบบกอธิคดึงเราเข้าสู่การสนทนาที่ตรงไปตรงมา (หรืออย่างน้อยก็เป็นตัวแทนของความตรงไปตรงมาอย่างต่อเนื่อง) เกี่ยวกับค่านิยม ความเชื่อ ความสงสัย และความหวัง ในสาส์นฉบับล่าสุด เขาเขียนเกี่ยวกับความเมตตา ซึ่งเป็นคุณค่าที่เลื่อนลอยพอๆ กับเป็นเรื่องการเมือง:
ความเมตตาเป็นคุณค่าที่ควรเป็นหัวใจของสังคมที่ทำงานและอดทน
ในท้ายที่สุด Mercy ยอมรับว่าเราทุกคนไม่สมบูรณ์แบบ และการทำเช่นนั้นทำให้เรามีออกซิเจนหายใจ — รู้สึกได้รับการปกป้องภายในสังคมผ่านความผิดพลาดร่วมกันของเรา หากปราศจากความเมตตา สังคมจะสูญเสียวิญญาณและกลืนกินตัวเอง
นี่คือวาทกรรมที่เต็มไปด้วยประสบการณ์และอำนาจ ไม่ใช่ทุกคนที่จะเห็นด้วยกับความเชื่อของเขา (มุมมองของ Cave เกี่ยวกับการยกเลิกวัฒนธรรมในฐานะ “สิ่งที่ตรงกันข้ามกับความเมตตา” เป็นข่าวพาดหัวไปทั่วโลก ) หรือให้ความสำคัญกับความพยายามของเขาอย่างตรงไปตรงมา แต่มีเพียงไม่กี่คนที่อยากจะยุ่งเกี่ยวกับความหลงใหลของผู้เชื่อ
ความแตกต่างระหว่างท่าทางของ Cave กับท่าทางของผู้เป่าแตรที่ไร้ความปรานีและความใจแคบที่คาดคะเนว่าจะเป็นผู้นำของโลกในตอนนี้แตกต่างกันอย่างไร
เพิ่มเติมจาก: เรียงความวันศุกร์: เพลงยอดนิยมเพื่อค้นหาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในโลกฆราวาส
แนวคิดเบื้องหลังการประกาศเกี่ยวกับความเมตตานั้นซับซ้อนและเคร่งครัด: หากคุณปฏิบัติด้วยความเมตตา คุณก็จะได้รับความเมตตา จะไม่มีการเสนอให้คุณผ่านผลโดยตรงจากการกระทำของคุณ จำเป็น; แต่จะแสดงให้เห็นในวิธีที่มันเปิดตาของคุณให้เห็นตัวตนที่ไม่สมบูรณ์และผิดพลาดของคุณเอง
การตระหนักรู้นี้เป็นบ่อเกิดของความเมตตาที่เกิดขึ้น: ความเมตตาเป็นคุณค่าอันศักดิ์สิทธิ์ที่ฝังรากอยู่ในการปฏิบัติทางศาสนาและมนุษยนิยมมากมาย เป็นเรื่องส่วนตัวและเป็นตัวกำหนดสังคม
อย่างไรก็ตาม มันเป็นเรื่องที่น่าสนใจที่จะพิจารณาเสียงสะท้อนทางวาจาระหว่าง The Red Hand Files และเพลง Right Red Hand อันมืดมิดในปี 1994 ของ Cave
ซึ่งสื่อให้เห็นถึงมือขวาที่เต็มไปด้วยความพยาบาทแห่งการลงโทษจากพระเจ้า
เมตตาจึงเป็นทั้งเรื่องส่วนตัวและเรื่องการเมือง แต่ที่น่าสนใจคือ นักข่าวคนหนึ่ง JMF แห่งโอ๊คแลนด์ ไม่เห็นว่างานของ Cave เป็นเรื่องการเมืองเสียส่วนใหญ่
ฉันชอบเพลงของคุณและความสามารถในการเชื่อมโยงความทุกข์ทรมาน […] คุณเคยมองย้อนกลับไปที่กวีนิพนธ์ของคุณหรือไม่ และหวังว่าคุณจะพูดตรงไปตรงมาทางการเมืองมากขึ้น — ในงานศิลปะของคุณหมายถึงการเคลื่อนไหวมากกว่าเรื่องการเมือง?
การตอบสนองของ Cave นั้นสง่างามและรอบคอบ ไม่รีบเร่งที่จะปกป้องตัวเองหรือไม่เห็นด้วย แต่เป็นการดึงเอาแก่นของดนตรี จิตวิญญาณ และความเชื่อของ Cave มาไว้ด้วยกัน โดยแสดงภาพรวมที่วัดได้จากงานของเขาเอง:
เพลงของฉันดูเหมือนจะทนต่อมุมมองที่ตายตัวและไม่ยืดหยุ่น พวกเขามี […] ความกังวลเกี่ยวกับความทุกข์ทั่วไปที่ไม่ใช่ลำดับชั้น พวกเขาไม่ได้อยู่ในธุรกิจของการกอบกู้โลก แต่พวกเขาอยู่ในธุรกิจของการช่วยจิตวิญญาณของโลก
อีกครั้ง ความต้องการความเมตตาและความเข้าใจในความทุกข์ทรมานร่วมกันของมนุษยชาติเป็นหัวใจสำคัญ สิ่งนี้ยังให้เนื้อหาถึงแนวทางที่ดนตรีของ Cave แหวกแนวจากความเข้มงวด ตายตัว และชอบใช้วิจารณญาณ ประเภท splices; เต้นรำระหว่างสิ่งศักดิ์สิทธิ์และฆราวาส มือขวาสีแดงเป็นอาฆาตพยาบาทหรือยุติธรรม
ในการสูญเสีย สิ่งต่างๆ ทั้งที่มีชีวิตและไม่มีชีวิต จะได้รับความเข้มข้นและความหมายที่เพิ่มขึ้น […] ความรู้สึกที่คุณอธิบายนี้ ของการตื่นตัวต่อจิตวิญญาณภายในของสิ่งต่างๆ – เสียงครวญครางนี้ – มาจากความเข้าใจอย่างยากลำบากเกี่ยวกับความไม่เที่ยงของสิ่งต่างๆ […] ความไม่เที่ยงของตัวเราเอง บทเรียนนี้ทำให้ชีวิตของเรามีชีวิตชีวาและส่องสว่างในท้ายที่สุด
เราได้รับหน้าต่างสู่ธรรมชาติของภววิทยาของ Cave: ความเอื้ออาทรของเขากับผู้สื่อข่าว วิถีชีวิตของเขา และความเชื่อในโลกนี้ แง่มุมที่น่าประทับใจประการหนึ่งของการทำสมาธิเกี่ยวกับการสูญเสียของ Cave คือวิธีที่มันรวบรวมอารมณ์ลึกล้ำที่หลอมรวมโดยประสบการณ์เข้ากับระเบียบวินัย
ภาพถ้ำเมื่อปีที่แล้วกับภรรยาของเขา Susie Bick และลูกชาย Earl คริสเตียน มอนเตโรซา/EPA
แนวคิดเรื่องระเบียบวินัยของ Cave สามารถเห็นได้จากความเครียดของเขาในการสร้างความหมาย ความเข้าใจ และบทเรียนที่ต้องเรียนรู้ แม้ว่าจะไม่มีความเชื่อมั่นก็ตาม ความหลงใหลของเขาถูกคั่นด้วยปรัชญาที่ลึกซึ้งและความเชื่อที่มีอยู่ สามารถอธิบายได้ว่าเป็นเรื่องลี้ลับ — “การตื่นตัวต่อจิตวิญญาณภายในของสิ่งต่างๆ” — แต่ก็เป็นการปฏิบัติที่เท่าเทียมกัน โดยตระหนักรู้ถึงการล่วงไปของวิญญาณ ความเล็กน้อยของมนุษย์ ในขณะที่เขารับรู้ถึง “ความไม่เที่ยงของสิ่งต่างๆ”
เราไม่ได้รับการเสนอชุดความนับถือใน The Red Hand Files แต่เป็นการรับทราบถึงสิ่งที่เกิดจากเราเป็นการตอบกลับ การที่จะ “สูญเสียความตั้งใจของเรา […] ลดการป้องกันของเรา หรือเพียงแค่เหนื่อยล้าและเข้าสู่โลกใบอื่นที่มืดมนกว่าและน่ารักน้อยกว่า” เป็นเรื่องที่เข้าใจได้ แต่ไม่ใช่แนวทางเดียว
ไม่มีการตัดสินตนเองหรือผู้อื่น หากและเมื่อเราตกลงสู่โลกที่มืดกว่า แต่มีความเบิกบานที่สนุกสนานอย่างเห็นได้ชัดและมีระเบียบวินัยใน Cave ที่แสวงหาภาพเคลื่อนไหวและการส่องสว่างอย่างแข็งขันซึ่งมีให้สำหรับทุกคนและมักจะผ่านประสบการณ์การสูญเสีย
กำลัง ‘อธิษฐาน’
การส่องสว่างนี้ไม่ได้เกิดขึ้นจากหรือเกิดจากชุดของความมั่นใจ นั่นจะเป็นการสาปแช่งความคลุมเครือและความซับซ้อนของ Cave ดังนั้นค่า ในฉบับก่อนหน้านี้ แพทริกแห่งเมลเบิร์นถามเขาเกี่ยวกับการอธิษฐาน และเคฟเสนอคำตอบแบบทั่วไปที่น่าอัศจรรย์ใจในทางโลก/ศักดิ์สิทธิ์:
การสวดมนต์ไม่ได้เป็นการเฉพาะในการปฏิบัติทางศาสนา [sic] เพราะการสวดมนต์ไม่ได้ขึ้นอยู่กับการมีอยู่ของเรื่อง คุณไม่จำเป็นต้องอธิษฐานถึงใคร […]
โดยส่วนตัวแล้วข้าพเจ้าไม่เห็นด้วยอย่างยิ่งกับการรับรู้เรื่องการสวดอ้อนวอนนี้ ในเวลาเดียวกัน ฉันสนใจถ้อยแถลงต่อไปนี้ของ Cave: “การอธิษฐานเผื่อความไม่เชื่อของคุณก็มีค่าพอๆ กับการอธิษฐานในความเชื่อของคุณ” แต่ประโยคสุดท้ายที่เปิดเผยคือ “เพราะการอธิษฐานไม่ใช่การเผชิญหน้ากับตัวแทนภายนอก แต่เป็นการเผชิญหน้าด้วยตนเอง”
ใช่ มีระดับความเชื่อและไม่เชื่อที่ผันผวน พวกเราหลายคนต้องต่อสู้ด้วย แต่ที่แน่ๆ ถ้ำแห่งนี้บริสุทธิ์และเต็มไปด้วยเสียงอึกทึก เถียงว่าสิ่งที่อาจเป็นบทสนทนาที่ขัดแย้งกันมากที่สุดของการปฏิบัติทางศาสนาคือการพูดคนเดียว ซึ่งนำไปสู่ ”การเผชิญหน้ากับตัวเอง”
นี่คือถ้ำที่เป็นสัญลักษณ์: บุคคลที่มีอารมณ์ขุ่นมัว, เศร้าโศก, “ฉลาด, แสวงหา, เหนือธรรมชาติ, เดือดดาลและซับซ้อนอย่างน่าตื่นเต้น” นี่คือ Nina Simone รวมถึงตัวละครมากมายในเพลงของ Cave; และมันคือถ้ำเอง ตั้งแต่คู่รักที่อ้างว้างและโหยหาการปลอบโยนจากพระเจ้าในBrompton Oratoryชายผู้ต้องโทษที่รอการประหารชีวิตในThe Mercy Seatไปจนถึงคู่รักที่อาฆาตแค้นใน Where the Wild Roses Grows Grows
