เนื้อหาการล่วงละเมิดทางเพศเด็กมีอยู่ทั่วไปทางออนไลน์ ต้องขอบคุณความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีและการขาดการดำเนินการที่มีประสิทธิภาพโดยบริษัทอินเทอร์เน็ตและรัฐบาล ปีที่แล้วหน่วยงานในสหรัฐอเมริกาได้รับรายงานเนื้อหาการล่วงละเมิดเด็กที่ทำลายสถิติ 21.7 ล้านฉบับ ในปีนี้ รายงานที่คล้ายคลึงกันซึ่งส่งถึง eSafety Commissionerของออสเตรเลียเป็นรายงานที่สูงที่สุดเท่าที่เคยมีมา และการจับกุมและตั้งข้อหาโดยตำรวจสหพันธรัฐออสเตรเลียสำหรับ
ความผิดเกี่ยวกับการแสวงประโยชน์ทางเพศจากเด็กเพิ่มขึ้นเกือบ 70%
ใน ยุทธศาสตร์ระดับชาติเพื่อป้องกันและตอบสนองต่อการล่วงละเมิดทางเพศเด็ก ที่เพิ่งเปิดตัวเมื่อเร็วๆ นี้รัฐบาลกลางได้ทุ่มเงิน 24.1 ล้านดอลลาร์ออสเตรเลียเพื่อเพิ่มขีดความสามารถของเครือจักรภพในการสืบสวนและดำเนินคดีกับผู้ล่วงละเมิดทางเพศเด็ก โดยมีเงินเพิ่มเติมที่พุ่งเป้าไปที่ผู้กระทำความผิดที่ใช้เทคโนโลยีเพื่อแสวงประโยชน์จากเด็ก
เมื่อตัวเลขการจับกุมเพิ่มขึ้น จำนวนหุ้นส่วนและครอบครัวของผู้ที่ถูกตั้งข้อหาในความผิดเหล่านี้ก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน มากถึง65% ของผู้กระทำความผิดในการบำบัดมีคู่ชีวิตและมากถึง 47% มีลูกอย่างน้อยหนึ่งคน ตามรายงานของสถาบันอาชญวิทยาแห่งออสเตรเลีย
คู่ค้า ครอบครัว และบุตรของผู้กระทำความผิดได้รับการอธิบายว่าเป็น ” เหยื่อรอง ” อย่างไรก็ตาม กลุ่มนี้ไม่ได้รับการยอมรับหรือสนับสนุนเป็นอย่างดี แม้ว่าพวกเขาจะต้องการความช่วยเหลือด้านจิตใจและการปฏิบัติอย่างมากก็ตาม
การศึกษาของเรา
ในปี 2020 เราได้ทำการประเมิน PartnerSPEAK ซึ่งเป็นองค์กรนอกภาครัฐในรัฐวิกตอเรียที่ให้การสนับสนุนและสนับสนุนสมาชิกในครอบครัว (ที่ไม่ล่วงละเมิด) ของผู้ที่เข้าถึงสื่อการล่วงละเมิดทางเพศเด็ก
ส่วนหนึ่งของการศึกษานี้ เราได้สำรวจลูกค้าของ PartnerSPEAK 53 รายและสัมภาษณ์ลูกค้า 7 ราย สิ่งนี้ให้ข้อมูลเชิงลึกที่สำคัญเกี่ยวกับความต้องการของคนกลุ่มนี้ที่มักถูกมองข้าม สำหรับ 83% ของผู้เข้าร่วมการวิจัยของเรา บุคคลในชีวิตของพวกเขาที่เข้าถึงสื่อการล่วงละเมิดเด็กคือคู่ครองหรืออดีตคู่ครอง สำหรับคนอื่นๆ ผู้กระทำความผิดเป็นพ่อแม่ ลูก หรือพี่น้อง ผู้กระทำความผิดเหล่านี้ส่วนใหญ่เคยดูหรือ
เข้าถึงเนื้อหาที่มีการล่วงละเมิด แต่บางคนก็เคยกระทำความผิดอื่นๆ
เช่นกัน รวมถึงการล่วงละเมิดทางเพศเด็กและการผลิตและเผยแพร่เนื้อหา จำเป็นต้องพูด การพบว่าคนที่รักขุ่นเคืองใจนั้นเปลี่ยนชีวิต สับสน และกระทบกระเทือนจิตใจอย่างสุดซึ้ง ผู้ให้สัมภาษณ์คนหนึ่งพบว่าคู่ของเธอไม่พอใจเมื่อตำรวจมาค้นบ้าน:
[…] สิ่งที่คุณจะไม่มีวันลืมหรือลืมเลือนไปก็คือเสียงเคาะประตู […] วิธีที่พวกเขา (ตำรวจ) นำเสนอและตอนที่พวกเขาพูดกับฉันในตอนแรก ฉันไม่มีความคิดเลย และเมื่อพวกเขาบอกว่าหมายจับมีไว้เพื่อ – ฉันคิดว่าเป็นการฉ้อโกง ตอนแรกฉันไม่สามารถรวมทั้งสองเข้าด้วยกันได้ และความกลัวก็คือพวกเขาจะตราหน้าฉันว่าสมรู้ร่วมคิดกับเขา
คำพูดนี้ยังเน้นถึงวิกฤตการณ์ที่ตัดกันซึ่งเริ่มต้นจากการค้นพบการละเมิดของพันธมิตร ซึ่งรวมถึงความตกตะลึงของการสืบสวนและนัยยะที่อาจเป็นไปได้ว่าเธออาจเป็นผู้ร่วมกระทำความผิด
จะหันไปทางไหน?
สำหรับผู้เข้าร่วมส่วนใหญ่ การค้นพบความผิดเป็นจุดเริ่มต้นของการเดินทางที่น่ากลัว ซึ่งรวมถึงการสืบสวนของตำรวจเกี่ยวกับชีวิตคู่และชีวิตที่บ้านของพวกเขา ในขณะเดียวกันก็จัดการกับผลกระทบทางอารมณ์และการปฏิบัติที่เกิดจากการแยกทางกันในสถานการณ์ที่กะทันหันและน่าตกใจ
ผู้เข้าร่วมรู้สึกราวกับว่าพวกเขาถูกคนอื่นในชุมชนตัดสินจากพฤติกรรมของคู่ของตน พวกเขาพูดถึงความรู้สึกโดดเดี่ยว แม้ว่าเพื่อนๆ จะพยายามช่วย พวกเขาก็ไม่มี “กรอบอ้างอิง”
เพื่อนของฉันหลายคน – เพราะมันเป็นดินแดนที่ไม่จดแผนที่สำหรับกลุ่มเพื่อนของฉันหลายคน – แค่ไม่เข้าใจสิ่งที่ฉันกำลังประสบ […] ฉันไม่ต้องการงานเลี้ยงที่น่าเสียดาย แต่ฉันอยากพูดคุยกับคนอื่น ๆ ที่เคยมี ประสบการณ์ที่คล้ายกันกับฉัน
ผู้ให้สัมภาษณ์คนอื่นๆ ยังพูดถึงความยากลำบากในการค้นหาสิ่งที่ต้องทำต่อไปและวิธีขอความช่วยเหลือ
เราทุกคนต่างมีความสับสน เจ็บปวดและลำบากที่ต้องดูแลลูกๆ ของเรา แล้วจากนี้ไปต้องทำยังไงต่อ? […] มีหลายสิ่งหลายอย่างที่คุณคิดไม่ถึงในตอนแรกด้วยซ้ำ เพราะคุณกังวลเกี่ยวกับลูก ๆ ของคุณมาก และคุณจะอยู่ที่ไหน และคุณจะทำอะไร
ความคล้ายคลึงกันกับความรุนแรงในครอบครัวและในครอบครัว
การศึกษาของเราแสดงให้เห็นความซ้ำซ้อนอย่างมากกับความรุนแรงในครอบครัวและในครอบครัว ในการสัมภาษณ์ ผู้เข้าร่วมได้อธิบายถึงความสัมพันธ์ของพวกเขากับผู้ล่วงละเมิดทางเพศเด็กว่ามีลักษณะเด่นคือการควบคุม ความลับ และการล่วงละเมิดในครอบครัว
ประเด็นสำคัญ: แผนระดับชาติฉบับใหม่ของรัฐบาลในการต่อต้านการล่วงละเมิดทางเพศเด็กไปไกลพอหรือยัง?
ซึ่งอาจรวมถึงการทำร้ายร่างกาย แต่ยังรวมถึงการล่วงละเมิดทางการเงินและการบีบบังคับควบคุม ผู้ให้สัมภาษณ์คนหนึ่งเล่าว่าการออกจากความสัมพันธ์นั้นยากเพียงใด:
ฉันไม่รู้ว่าตัวเองควบคุมการแต่งงานได้แค่ไหนจนกระทั่งฉันไปลองเปิดบัญชีธนาคาร […] ฉันเป็นโรคฮิสทีเรีย ฉันอยู่ในรถได้แต่กรีดร้องด้วยความกลัว แล้วคุณไปเอาความกลัวนี้มาจากไหน? ฉันไม่เข้าใจ.
ผู้หญิงหลายคนไม่ได้ระบุว่าตนมีความสัมพันธ์ที่ไม่เหมาะสมจนกระทั่งภายหลังการล่วงละเมิดเด็กเกิดขึ้น และไม่ทราบว่าจะขอความช่วยเหลือเรื่องที่พัก ค่าเลี้ยงดูบุตร หรือการลางานโดยได้รับค่าจ้างเพื่อไปศาล
